|
|
Pomian.
W polu złotym żubrza głowa
czarna, przeszyta mieczem. W klejnocie nad hełmem w koronie ramię zbrojne
z mieczem. Istnieje legenda, która tak oto tłumaczy powstanie herbu: Łastek
Hebda z Grabia, herbu Wieniawa, zabił swojego rodzonego brata, dziekana
gnieźnieńskiego Jaranda i doczekał się także tej kary, że żubrowi z jego
herbu odjęto złote kółko i dodano miecz.
Herb Pomian był najbardziej
rozpowszechniony na ziemi kaliskiej, poznańskiej, sieradzkiej, sandomierskiej,
łęczyckiej, a po unii w Horodle - także na Litwie. |
| Pomianem pieczętowało się około 130 rodzin
- wśród nich: Besiekierski, Bogatko, Broniszewski, Brudzewski, Brzuchowski,
Ch(H)ebda, Dłużniewski, Górski, Grabiński, Grabski, Grochowski, Juraha,
Kaczkowski, Kiełczewski, Kobierzycki, Kołudzki, Komierowski, Krukowiecki,
Linowski, Ławski, Łubieński, Makowiecki, Malawski, Milewski, Nietuchowski,
Nowowiejski, Ogonowski, Osiecki, Ostromęcki, Pietkiewicz, Pomian, Pomianowski,
Przecławski, Pułaski, Racięski, Sakowicz, Sokołowski, Suligostowski, Suski,
Szczepański, Wędziagolski, Wilkostowski, Zakrzewski, Zdanowski, Zdzienicki,
Zerosławski, Żubrzycki. |
|
